Inge Teblick: “Mijn paarden hebben mij de weg getoond”

0
679
Inge Teblick
Inge Teblick
Inge Teblick is trainer, instructeur, schrijfster, coach en denker. In het Panhof in Ossendrecht word ik door haar verwelkomd. Inge blijkt enorm gepassioneerd door paarden en heeft zich verdiept in hoe paarden leren (leertheorieën), ethologie (gedragsbiologie) en methodes om op een diervriendelijke en respectvolle manier met paarden om te gaan en hen iets te leren. Belonen vormt hierbij de basis, clickertraining de methode, inzicht in het paard het resultaat.

Clickertraining, kun je wat preciezer uitleggen wat je hiermee bedoelt?

Inge Teblick: “Clickertraining kun je niet in één, twee, drie samenvatten en al zeker niet toepassen. Om het begrijpelijk voor te stellen, laat ik geïnteresseerden altijd even denken aan een dolfinarium. Je ziet er dolfijnen en zeeleeuwen oefeningen uitvoeren op het fluitsignaal van hun trainer. Daarna gaan ze meteen langs om een visje of iets lekkers. Wat je daar ziet is clickertraining. Bij clickertrainen staat belonen centraal, maar ook hardop zeggen dat het goed is. Dat kan aan de hand van een ‘klik’, een fluitsignaal (denk aan de dolfijnen) of korte woordjes. Die korte signalen zijn cruciaal. Je kunt immers niet altijd onmiddellijk belonen. Als een dolfijn door een hoepel springt, dan kun je hem daar (in de lucht) niet meteen een visje geven. Nee, hij moet na het landen nog even tot bij de trainer zwemmen. Wanneer hij door de hoepel springt, kun je wel even kort fluiten. Dan weet de dolfijn dat het goed was en dat hij zijn beloning nadien mag komen halen. Met het signaal (een fluitje, een klik of een kort woordje) overbrug je eigenlijk de tijd tot het krijgen van een beloning. We noemen dat een ‘bridge’ of een overbruggingssignaal. Op die manier kun je alle dieren, én dus ook paarden, op een vriendelijke manier trainen.”

Kun je dat net zo concreet toepassen op paarden?

Inge Teblick: “Clickertrainen is voor paarden een heel natuurlijke manier van trainen. Het is immers een training die (meestal en voor een groot stuk) op voedsel gebaseerd is en laat dat nu net datgene zijn waar paarden zo’n 80% van de tijd mee bezig zijn: eten! Voedsel is voor paarden een enorm sterke motivator. Ze zijn best wel bereid om iets te doen, zolang er maar eten volgt. Het is bij clickertraining belangrijk dat je het paard leert dat ze eerst iets moeten doen (een oefening bijvoorbeeld), dan komt het signaal (de bridge) en daarna pas komt de beloning. De juiste timing van dit alles is voor de trainer een enorme uitdaging. Je moet precies op het goede moment, bij het gewenste gedrag, een signaal geven, want anders beloon je het verkeerde. Begrijp me trouwens niet verkeerd. Voedsel wordt meestal gebruikt als beloning, maar in principe kan het alles zijn wat een paard als beloning ervaart op dat moment. Een angstig paard dat niet wegloopt wanneer er vreemde mensen op hem afkomen, kan beloond worden doordat de vreemde mensen terug weggaan. Het verbazingwekkende bij deze trainingsmethode is dat er geen enkele vorm van druk of dwang is. Het paard is volledig vrij om te gaan en staan waar het wil, maar kiest er toch voor om de interactie met de mens op te zoeken en gevraagde oefeningen uit te voeren.”

Zonder druk trainen?

In het september-nummer van CAP Magazine staat een uitgebreid interview met Inge Teblick, een bijzondere paarden dame met veel passie kennis en paardengevoel, die haar paarden bij voorkeur zonder druk traint.  Wil je het hele interview lezen? Zorg dan dat je CAP 181-september in je bezit krijgt. Deze editie is te koop in de betere boekenwinkel of online via Paardenmagazines.

Isabel Hossey voor CAP Magazine

Foto: Ruben Karnas

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

LAAT EEN REACTIE ACHTER