We houden van paarden. Paardensport is niet alleen onze hobby, maar een levensstijl, een passie. Hoewel 99 procent van onze tijd, liefde en toewijding naar de paarden gaat, is er altijd nog die ene procent waarin we – af en toe – serieus overwegen om te stoppen met paardrijden.
Van die momenten…
Op dit soort momenten vervloek je het moment dat je ooit aan je ouders gevraagd hebt of je op ponyrijden mocht en waarom je niet op streetdance bent gegaan, zoals ieder ander ‘normaal’ kind. Het zijn van die hobbeltjes waar iedere ruiter overheen moet. Die fracties van een seconde waarin je uithoudings– en doorzettingsvermogen genadeloos op de proef worden gesteld.
Een paar van deze situaties waarin iedere ruiter dichtbij, heel dichtbij, was om te stoppen met de paardensport…
Zaterdagochtend 05.30 uur
Een héél vroege zaterdagochtend, omdat je weer eens zo nodig op concours wilde gaan, is een typisch moment dat je jezelf afvraagt of je geen hobby had kunnen kiezen met iets ‘menselijkere’ tijden om uit de veren te komen.
Je spaarrekening…
Spaarrekening? Welke spaarrekening! Paarden zijn duur. Iets waardoor menig ruiter weleens denkt aan hoe lekker goedkoop een sport zoals joggen is. Een paar hardloopschoenen, een fijn shirtje en klaar! Hoe heerlijk!
Auw, daar lig je, alwéér!
Een val kan je met recht een ‘dieptepunt’ noemen. Buiten het feit om dat vallen redelijk gênant is (zeker als je op wedstrijd bent), is het ook nog eens zo dat je soms best pijnlijk terecht kan komen. Hét moment om je levenskeuzes in twijfel te trekken.
Altijd weer die rekeningen…
Of het nu de pensionkosten, de rekening van de hoefsmid of de factuur van de dierenarts is… Het is bijna altijd een moment dat je even drie keer moet slikken en het je pijnlijk bewust wordt gemaakt van wat je allemaal had kunnen doen met al je ‘investeringen’ in de paardensport. Een vakantie naar de Malediven misschien?
De wind van voren
Geen moment om harder “Ik kap ermee!” te roepen dan na een les waarin je voornamelijk de wind van voren hebt gekregen. Zeker als deze les er eentje betreft vlak voor een (belangrijke) wedstrijd. Het zijn van die momenten dat je onzekerheid de overhand neemt en je al jullie eerdere prestaties acuut vergeet. Gelukkig is dit meestal een momentopname en (net zoals je gedachte om te stoppen) van voorbijgaande aard.
Verprutste wedstrijd
Je kan er waarschijnlijk, ooit op een dag, smakelijk om lachen. Je weet wel: die wedstrijd dat je paardenvriendje het nodig vond om de wedstrijdring te verlaten door over de hekjes te springen… Je bent in staat om alles, inclusief je lieve viervoeter, op Marktplaats te zetten en van de opbrengst de nodige psychologische hulp te zoeken voor alle mentale schade die je, dankzij je hobby, door de jaren heen hebt opgelopen.
Door weer en wind…
Door weer en wind naar stal. Iets wat ons in de zomer veel makkelijker afgaat dan tijdens de koude, natte wintermaanden. En zo’n waterballet in een modderig weiland of wanneer je op de fiets met een snijdende wind in je gezicht richting stal gaat… Het blijven van die momentjes dat de gedachte aan stoppen met de paardensport om op de bank te hangen onder een deken met warme chocomelk, het wint van van alle goede momenten. Maar die komen morgen vast wel weer!
Gewoon ‘zomaar’
Als je vrienden lekker naar het strand gaan, bijvoorbeeld. Of wanneer je tot je enkels op de mesthoop staat, terwijl andere mensen lekker op een terrasje aan een rosé’tje nippen.
Onvoorwaardelijke liefde
Gelukkig zijn de momenten dat je serieus overweegt om te stoppen meestal van korte duur. Het is met recht die ene procent van ons brein die aan het balen is. We weten allemaal dat paardrijden een tijdrovende, dure, mentaal en fysiek uitdagende hobby is.
Daarentegen is de paardensport vooral heel mooi en is het een levensstijl die we nooit zomaar achter ons kunnen laten. Op hoeveel momenten je ook roept dat je nooit meer een voet in de beugel zet. Dat is, blij toe, de overige 99 procent van ons ‘paardenbrein’.
Tekst: Denise Meijer/ Hoefslag
Foto: Istockphoto